91/5/22
7:0 ع
شاید یادتان باشد، خیلی وقت پیش، وقت کشتی 5 دقیقه بود که در وسط آن یک وقت استراحت تعبیه شده بود. آن موقع امتیاز دو نیمه از هم مستقل نبود و کسی که امتیازش در پایان 5 دقیقه بیشتر بود برنده اعلام می شد و ایرانی ها که فنون متنوع و امتیاز آور کشتی را بلد بودند جایگاه بهتری داشتند و کشتی هم زیبا تر بود. آن موقع هر کشتی گیر سعی می کرد فاصله ی امتیازش را با حریف بیشتر کند و اختلاف فاصله ی 10 تایی هم باعث ضربه فنی می شد و بعضاً یک کشتی بلد با یک خاک، چند فیتیله و بارانداز چاشنی می کرد و حریفش را ضربه می کرد، اما کم کم فیلا برنامه ی کشتی را عوض کرد. آن را به سه راند تبدیل کرد که امتیازات هر یک مستقل از هم باشند و در صورت تساوی در پایان هر تایم، با کلینچ امتیازی بین دوکشتی گیر جابجا می شود که عامل اصلی در این امتیاز برخورداری از شانس بیشتر است. در سیستم جدید دیگر کسی به دنبال امتیازات بالا و فنون زیبا نیست، اکنون بیشتر کشتی گیران دنبال این هستند که یا با هل دادن و یا با یک خاک ساده، تنها یک امتیاز از حریف بگیرند و سپس در لاک دفاعی فرو روند و اگر همین دو کار را هم نتوانند منتظر بمانند تا قرعه ی کلینچ یک شانس به ایشان هدیه کند.
اکنون کشتی گیران ایرانی شاید تنها کشتی گیرانی هستند که پرچم کشتی اصیل را افراشته نگه داشته اند و هنوز از فنون متعدد در جهت کسب امتیاز استفاده می کنند. اکنون کشتی ایران بهای این پایبندی به کشتی اصیل خویش را به بدترین شکل می دهد. کشتی گیران ایرانی در این شیوه زودتر خسته می شوند چون بیشتر حمله می کنند و امتیازات بالایشان در یک تایم به دردشان نمی خورد و وقتی که حتی یک امتیاز عقب می افتند با یک کشتی بسته، دفاعی و نفس گیر مواجه می شوند و از همه بدتر با رقبایی مواجه می شوند که کشتی گیر نیستند و فقط با ضدکشتی گیری، شانس و توان بدنی امتیاز می گیرند. اکنون کشتی ما در عین توانایی نمی تواند جایگاه مناسبش را حفظ کند، در این سیستم حتی یک امتیاز اشتباه در کشتی کار را برای ما غیر قابل بازگشت می کند و این درد یقیناً برای غیر کشتی بلدان این قدر دردناک نیست.
نگاهی به ورزش تکواندو که آن هم در سه وقت دنبال می شود نشان می دهد که جمع امتیازات در وقت های مختلف موجب گردیده است تا تکواندو کارانی موفق باشند که تهاجمی و با فنون بالا و امتیاز آور مبارزه می کنند و در این سیستم تکواندو کاران دفاعی به هیچ وجه ایمن نیستند مگر در همان حین دفاع بتوانند در عوض یک امتیاز، چند امتیاز کسب کنند و این دقیقاً همان چیزی است که مورد نیاز کشتی است.
این وضعیت که بر کشتی جهان و کشتی ما می رود حاصل عدم دستیابی ایران به عنوان خاستگاه اصلی کشتی به جایگاه های تصمیم گیری و تعیین کننده در فیلا است که موجب کسل کننده شدن کشتی و تضعیف جایگاه کشتی بلدان ایرانی شده است. امروز وزارت ورزش باید با تمام هر چه که در توان دارد سعی کند به این جایگاه ها دست یابد و کشتی را از این حالت مرده و بی روح بیرون آورد و این تنها راه است، و در صورتی که ما هم مانند بسیاری از کشورها به کشتی های دفاعی، مبتنی بر استقامت بدنی (به جای سرعت و تکنیک) و تک امتیاز روی آوریم عملاً اصالت کشتی ایران را خاک کرده ایم.
میهمان عزیز شما ممکن است از سایت دیگری به اینجا لینک شده باشید، در صورت تمایل به صفحه ی اصلی وبلاگ مراجعه نمایید، مطالب وبلاگ به صورت مستمر به روز می شود.